Filmy rolnictwo

Ciężko chory Kazimierz Pawlak szuka spadkobiercy. Jedyną nadzieją jest wnuczka Ania.

Roland Emmerich, reżyser filmów Dzień Niepodległości i Pojutrze, przedstawia porażającą opowieść o czasach, kiedy mamuty przemierzały ziemię, a mistyczne duchy kształtowały przeznaczenie człowieka. To przepełnione niesamowitymi efektami widowisko opowiada o pierwszym legendarnym bohaterze (Steven Strait), który odważnie wyrusza w daleką podróż, aby uratować swoją uprowadzoną ukochaną (Camilla Belle) i wypełnić proroctwo. Walcząc z szablozębnym tygrysem i prehistorycznymi drapieżnikami przekroczy nieznane granice, stworzy armię i odkryje zaginioną wysoko rozwiniętą cywilizację. Poprowadzi wojska do walki o wolność i stanie się wojownikiem, który rozpocznie legendę prehistorycznych czasów.

Isabel Green (Maggie Gyllenhaal) jest żoną żołnierza, który został wysłany na wojnę. Nie licząc wychowywania trójki swoich dzieci, musi utrzymać gospodarstwo rolne oraz zaopiekować się dwójką rozkapryszonych siostrzeńców. Z pomocą przychodzi jej niania McPhee (Emma Thompson), która za pomocą magii wpoi dzieciom pięć cennych lekcji.

Akcja filmu rozgrywa się w 1929 roku w małym mieście położonym na australijskim Terytorium Północnym. Bohaterem jest Sam, aborygen w średnim wieku, który pracuje dla lokalnego kaznodziei, Freda Smitha. Pewnego dnia Sam zostaje wraz żoną i córką najęty do pracy przez niejakiego Harry’ego Marsha. Ten okazuje się złym człowiekiem, a jego coraz bardziej napięte relacje z Samem kończą się gwałtowną strzelaniną. Aborygen zabija białego w obronie własnej. W rezultacie Sam staje się poszukiwanym przestępcą, zmuszonym do ucieczki z miasta z ciężarną żoną. Ich śladem ruszają tropiciele pod wodzą doświadczonego sierżanta Fletchera…

Krudowie potrzebują nowego miejsca do życia. Tak więc pierwsza prehistoryczna rodzina wyrusza w świat w poszukiwaniu bezpieczniejszego miejsca, które można by nazwać domem. Kiedy odkrywają idylliczny raj otoczony murem, raj który spełnia wszystkie ich potrzeby, myślą, że ich problemy zostały rozwiązane… z wyjątkiem jednej rzeczy. Mieszka tam już inna rodzina: Bettermanowie. Bettermanowie (z naciskiem na "better") - ze swoim wyszukanym domkiem na drzewie, niesamowitymi wynalazkami i nawadnianymi hektarami upraw smacznych owoców - znajdują się kilka stopni powyżej Krudów na drabinie ewolucyjnej. Kiedy przyjmują Krudów jako pierwszych gości na świecie, wkrótce narastają napięcia między rodziną jaskiniową a rodziną współczesną. Gdy szanse na dobre relacje wydają się stracone, nowe zagrożenie popchnie obie rodziny do wyjścia poza ów bezpieczny mur i zmusi do zaakceptowania różnic i stworzenia wspólnej przyszłości.

Nat Turner jest niewolnikiem i domorosłym kaznodzieją, który w przeciwieństwie do swych braci potrafi czytać i pisać. Jego właściciel popada w kłopoty finansowe i chcąc zarobić, postanawia wykorzystywać Nata, aby ten nauczając poskramiał buntownicze nastroje wśród innych niewolników. Wędrując po okolicznych plantacjach Nat staje się świadkiem niezliczonych okrucieństw i organizuje zbrojne powstanie w nadziei, ze uda mu się wywalczyć upragnioną wolność.

Film powstał na fali sukcesu poprzedniego dzieła duetu Reggio - Glass, Koyaanisqatsi. Poszukując intrygujących obrazów do Powaqqatsi reżyser przejechał Azję, Afrykę i Amerykę Południową. Film składa się z dwóch części. W pierwszej Reggio przedstawia nietknięty zachodnią cywilizacją świat. W części drugiej zderza go z powstającymi wielkimi aglomeracjami Azji i Ameryki Południowej, napływającą kulturą konsumpcyjną, telewizją, zanieczyszczeniami i slumsami.

Viridiana (Silvia Pinal) jest młodą zakonnicą mieszkającą w klasztorze, jeszcze czekającą na złożenie ślubów. Na niedługo przed tym wydarzeniem zostaje zaproszona do siebie przez długo niewidzianego wuja (Fernando Rey), który opłacał dotychczas jej pobyt w klasztorze. Namówiona przez siostrę zakonną, postanawia po raz ostatni przed ślubami spotkać się ze światem "zewnętrznym" i odwiedzić mężczyznę. Po kilkudniowym pobycie jednak, okaże się, że pobożna dziewczyna żyjąca w wyimaginowanym, idealistycznym świecie wiary chrześcijańskiej, będzie musiała przedefiniować swój światopogląd.

Warto było czekać pięć lat na kolejny film Carli Simón, twórczyni pamiętnego Lata 1993. W nagrodzonym Złotym Niedźwiedziem na Berlinale Alcarràs katalońskiej reżyserce udało się ocalić wszystko to, co decydowało o sile jej debiutu. Opowieść o blaskach i cieniach codziennego życia rolników z tytułowej wioski ma w sobie znaną z Lata… autobiograficzną szczerość, ciepło i dyskretne poczucie humoru. W obu filmach umieszczenie w centrum dziecięcych bohaterów pozwoliło także na nadanie waloru niezwykłości błahym, pozornie nieefektownym wydarzeniom. Na tym jednak podobieństwa się kończą, gdyż kameralne Alcarràs zostaje nieoczekiwanie wzbogacone o – niemal nieobecny w debiucie Simón – wydźwięk polityczny. Podobnie jak w klasycznym Drzewie na saboty Olmiego, spokój prowincjonalnego świata zostaje w filmie Katalonki bezpowrotnie zburzony przez wtargnięcie nowoczesności i postępu. W obliczu tych wydarzeń bohaterowie muszą na naszych oczach dokonać brzemiennego w skutkach wyboru pomiędzy pragmatyzmem a idealizmem.